Gara d’o Norte de nuevo. Y expectación y treballo feito. Encara que no sé si aprenderemos bella vegada a chestionar bien o tiempo.

Segurament ye una error de percepción u una achuga ideolochica, creyer que as cosetas que podemos cambear son as chicotas y no as grans, que son as chicotas as que dominamos. Una error. Porque ye l’orden más gran d’as cosetas, os sistemas globals, as valors imperants u compartidas as que urche cambear, un orden nuevo visible, un modelo de ciudat y una forma de construir-la tant important como o resultau final.

Entre as cosetas chicotas ye o que podemos solventar quasi de modo improvisau u en o trascurso d’a vida cutiana, y os clamaus accidents, ”as chanzas d’o destín”, o inapelable d’a vida cutiana que no podemos nunca controlar y a os qualos hemos d’adaptar-nos ta vivir. Por ixo, amenestemos dibuixar un orden más gran, ganar y conquerir Zaragoza encara que sone a termins barallers, ta definir una nueva traza de relación de construir, de fer. Reivindicar puet estar comodo. Construir no, pero ixo ye l’apasionant. Queremos un gran cambeo no quantos cambeos chicotz. Unatra coseta ye quan nos comportamos de modo incoderent u contradictorio con o que dicimos deseyar construir y estar.

Anueit en l’asambleya tamién pasó ixo. Chilos y aparartos a la viella traza que no habríanos de vivir. No muitos, pero sí incomodos. Pero asinas son as cosetas y asinas somos as personas. Refleixan cerras, pudors y prechuicios. Superar-los chuntas y chuntos fa parte d’o emocionant d’iste prochecto. Cambear-lo tot, cambear-lo agora. Cambear a ciudat. (Inter)cambear-nos.

Suposo que as primeras armas estioron as mans, as unglas y os dients. Dimpués os zaborros y os palos, dimpués o fuego, dimpués… Pero as millors armas son as parolas y a politica. Y as solas acceptables. As ditas ta construir. Tamién somos o que callamos. Y no callamos quasi cosa.

Ahiere ya charremos de calendatas ta parar candidaturas y programas. Y nos reconoixiemos provenientes de quantas cheneracions y de quantas culturas tecnolochicas y politicas distintas. Charremos tamién de primarias, de modos d’esleción, de relación con atras fuerzas politicas y d’un acto proximo que nos fería goyo que estase a nuestra gran presentación compartida: isto somos, isto queremos, asinas lo proposamos, nos cales tu.

Nos facioron fotos t’os periodicos y nos contemos t’a radio. Nos veyen con uellos d’expectación creigo, encara sin saber cómo ficar-nos-ie. O qualo ye intelichent y bueno porque no somos brenca que haigas visto enantes.

Soi un profesor de quince anyos d’edat que ha treballau de cambionero autonomo dica que me chubilé ahiere, tiengo un fillo, una filla, un novio, una novia y un can y maitín foi 32 anyos. Ye dicir. Soi totz y todas. Qui ahiere amenesteba mas contacto fisico ta pillar decisions y qui ahiere desfrutaba con as ferramientas tecnolochicas que posibilitan amillorar a democracia y a participación de mas personas.

Qui tiene pavor por a rapideza y qui lo tiene por a lentitut. D’ixo se tractaba tamién: de cambear a insoportable levedat d’o tiempo. Soi todas y totz. Bueno, no. Soi quasi totz y quasi todas porque muitos y muitas nos continan calendo.

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies