[cml_media_alt id='213']rueda de prensa de Ganemos zaragoza[/cml_media_alt]

O Clamamiento ya vuela: “…vecinas y vecins con dreito a fer a ciudat que queremos, a o servicio d’o bienestar colectivo, no d’os diners. Con iste deseyo, clamamos a ganar o cambeo en a carrera y tamién en as urnas… Ixo que parixeba imposible no yera so que cerra y desconfianza que agora podemos transformar en ilusión y refirme de totz. Ye tiempo d’una nueva politica, ye o tiempo d’a chent. T’animamos a fer parti en un proceso feito dende abaixo con l’obchetivo inmediato de creyar una candidatura an que todas as personas, sigamos protagonistas… Un proceso amplo y expansivo de cambeo politico…ta una revolución democratica”.

Istas parolas y o suyo sentiu sulcan l’airera como un ”velero bergantín” u como o que ”fote dende a mar”. Puro cierzo d’o noreste que plega dende o Moncayo. Lo hemos racontau a la prensa. Ista vegada no nos podiemos posar porque no bi heba siellas ni yéranos convocadas as personas que no eixercemos o periodismo u bella cosa parellana. Pero estiemos porque nos n’hébanos convertiu en parti y querébanos veyer a rueda de prensa de pie en a carrera debant d’o Concello. Bi eba más refitolers, refiltolers que se nos ne miraban con intrés, deseyo y curiosidat, caracteristicas positivas y menesters t’a chent.

A la prensa l’intresa más que más a nuestra fuella de ruta. Podría estar una demanda d’a viella politica pero igualment tendrá una respuesta d’a nueva, d’atra traza de fer politica, más politica de más chent. Hemos racontau que nos aguardan quatro fitos esencials: un prochecto de treballo en cada vico d’a ciudat, ta arroclar a toda la chent y “Caminar Demandando”, ta ubrir un debat sobre o vico que queremos construir luen d’as decisions d’as cupulas, tan enreligadas con as oligarquías financeras, d’a construcción y d’a enerchía. Trazaremos un mapa de necesidatz, deseyos y modelos ta dimpués fer un programa electoral colaborativo. Y, dimpués, una candidatura popular t’as eleccions de mayo de 2015, o que nos levará a o quatreno y zaguero fito marcau ta prencipiar o cambeo: ganar o Concello.

Y sí, somos personas, un ripa de personas que treballamos en rete y en collas de treballo entre asambleyas, ya tenemos una colla de metodolochía y atra de comunicación trestalladas en a saber-lo de fainas y muita actividat en os retz. No somos un zancocho de siglas, somos individuos militando en partius, sindicatos y oganizacions socials y en asociacions vecinals. Y individuos que no militamos en garra atro puesto. U que femos parti d’o movimiento ecolochista. U d’as mareas. U en totz os puestos de vegada u en denguno. Y sí, aguardamos tot o refirme d’a chent de Podemos y de Izquierda Unida y de Equo y de CHA y de Puyalón… Ells trazarán a suya ruta ta confluir en o río que somos chenerando.

Agora nos amanamos t’os periodistas. Les contestamos tot o que demandan. Fuella de ruta, partius politicos, candidaturas… Son amables y estoi que han parau cuenta d’a enerchía, a imachinación y a valentía con que empentamos iste prochecto. Un periodista mesmo nos quiere mercar una chapa con o nuestro logo y le’n regalamos: os retz d’a ciudat que teixen a suya propia obra y una Z en o centro. Bi ha una mosca cerca d’o mío rostro y, cuan me la saco con a man, paro cuenta que también he alpartau os miedos d’a zaguera nueit. A chent, o suyo poder, fendo politica ta cambear. O que antismás yera medrana hue ye asperanza y optimismo. Ayere de nueitz tremolaba. Hue no.

A prensa se’n va y yo alivio y me miro t’o sol de frent. Somos en o siestro d’o Edificio Seminario que aculle cuasi todas as dependencias municipals. Ye un simbol. Somos en a carrera, debant, ta marcar o camín que hemos de trazar luen d’os aimos d’as cosas y ta recuperar a ciudat d’os ciudadans y ciudadanas. Amenisto bell fresco. Augua.

Que por qué fablo asinas? Que qui soi? Soi un sucheto colectivo, quasi como en una novela de Belen Gopegui. Un día soy todas, atro tamién u nomás una parti. Un día me’n puyo como vecina, atros como profesional. Maitín, a o milllor soi un esqueferau u un precario, uno d’as milentas de precarios que bi ha en Zaragoza. Segurament una aturada. Qui sape. Puet que ya no cite versos ni novelas sino as amostranzas d’o río y d’os arbols. U puet que no cite cosa y que m’estime d’as sentencias d’a mía lola ta explanicar o que somos contruindo. Ta saber-lo, habrás de leyer-me. Y podrías sumar-te. Sinya o Clamamiento y suma-te.
¿Quiers?

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies