A violencia contra as mullers, en a forma letal en el qual la somos presenciando en os nuestros días, amás d’as innombrables violacions que se producen a diario, ye un sintoma dramatico y revelador d’a nuestra sociedat. Ista situación excede a mera desigualdad entre homes y mullers, inherent a las sociedatz patriarcals y mete de manifiesto a traza en que os homes obedeixen a o mandato de masculinidad (que ye un mandato de potencia) y meten a prueban o suyo poder por meyo de l’exercicio d’a violencia sobre o cuerpo d’as mullers. Porque l’intrés d’o violador y d’o maltratador ye l’exercicio d’o poder y a exhibición d’ixe poder frent a atros hombs, pa fer valer, d’ista forma, frent a ells como un “verdadero home”.

En conseqüencia, o contexto actual ye particularment hostil pa las mullers, pues vivimos un momento d’especial inseguridat y vulnerabilidad. Agora bien, sin un cambeo en istas relacions de poder desigual entre homes y mullers en el qual se fundamenta a nuestra sociedat, o problema no va a desapareixer.

O pasau viernes 17 de noviembre se convocó una concentración feminista frent a l’Audiencia Provincial pedindo chusticia en o proceso de Pamplona a cinco homes -autodenominados “a manada”- por a violación multiple a una muller. a movilización, convocada en distintas ciudatz d’o Estau, nos recordaba que as mullers no imos a acochar a cabeza debant d’o machismo chudicial ni mediatico, que somos fuertes, que a razón ye con nusatras, y que a sociedat debe posicionarse debant d’iste rearme machista y debant de l’aumento d’agresiones masculinas a mullers y ninas y ninos.

Recriminar a una muller que dimpués d’una violación intente levar una vida normal ye una traza de culpabilizarla y de rebaixar a responsabilidat d’os violadores. Que un detective siga a la victima d’una violación colectiva en a suya vida diaria posterior a o suceso, contrimuestra que as victimas, amás d’haber estau violadas, han d’aparentarlo. Distintos meyos de comunicación han cuestionado a versión d’a victima y puesto en dubda o suyo sufrimiento, aludindo a o desembolique d’a suya vida de forma normalizada. Ye muit grieu que istes cuestionamientos se den a ormino, tanto dende os meyos como dende a judicatura (l’anyo pasau una chueza preguntó a una denunciante de violación si heba zarrau bien as garras).

Por qué en as agresiones machistas se dubda d’as mullers agredidas?  Por qué no se mete o foco en os agresores? Dengún cuestiona a las victimas d’atracos u a qui intentar rehacer a suya vida dimpués d’accidents, atentaus u guerras. Son victimas. Iste chudicio nos afecta especialment como sociedat, porque ye en chugo a respuesta que o Estau va a dar a una agresión especialment brutal. O suyo tractamiento, o suyo castigo y a reparación d’a victima nos incumbe colectivament, porque ye fundamental que podamos romper con a impunidat d’ixes agresores, y de totz os agresores en cheneral, y que no i haiga garra espacio que legitime as suyas actuacions.

As mullers padeixemos violencia institucional. O chudicio a ista “manada” se celebra en l’Audiencia Provincial de Pamplona dica o 24 de noviembre, a o no aplicar a Lei de Violencia de Chenero –que obliga a que o proceso se celebre en o chudgau mas cercano a la victima, entre atras accions de cudiau enta ista–. Ista Lei, de 2004, tiene una grieu carencia: no incluye a violencia exercida difuera de l’ambito d’a parella u familiar.

Y ye que as mullers sufrimos a violencia machista de forma cutiana: nos invisibilizan y, en conseqüencia, d’o que no se charra, no existe; o luengache no nos incluye, estando l’eixemplo mas claro de construcción androcéntrica d’a realidat; a humor sexista que legitima a desigualdad sin que sía cuestionado; a brecha salarial que se sustenta en a infravaloración d’o nuestro treballo, asalariado y de cudiaus, y forma parte d’a feminización d’a pobreza; se pretende mercantilizar a nuestra capacidat reproductiva aumentando a cosificación d’a muller; se nos acosa en o espacio publico y se nos responsabiliza que succeda…

Pero manimenos estar rodiadas de violencia, as mullers hemos estau capaces de creyar retz y de confrontar dita violencia. Porque chuntas somos mas fuertes, porque con consciencia no tenemos miedo, porque sabemos que solament acabando con o patriarcado podremos construir una sociedat igualitaria, una sociedat feminista.

Vivimos en una cultura d’a violación. Tres mullers denuncian cada día una agresión sexual. Por desgracia, isto ye solament a punta de l’iceberg d’o machismo, os casos mas grieus en una sociedat an l’acoso sexual y callejero son muit extendius, una sociedat que pretende culpabilizar a las mullers por ocupar a carrera, a nueit u as fiestas, que pretende que as agresiones se sufran en silencio y con espanto. Un sistema que pretende disciplinar a las mullers por medio d’a terror y a violencia. En istes momentos contabilizamos 90 feminicidios en Espanya en 2017, o zaguer o d’una nina de 2 anyos en Alzira.

O contexto ye o d’un Pacto d’Estau contra a Violencia de Chenero que simplament ye un bluf. Sin guarencias economicas, temporals ni lechislativas pa estar executau, sin politicas d’igualdat preventivas, sin participación d’os colectivos feministas y sin un enfoque integral feminista que supere a Lei de 2004, que considere violencias machistas a las violencias exercidas difuera de l’ambito d’a parella u ex parella. a sociedat espanyola ya sabe que a violencia exercida por un chefe, un pai, un amigo u un desconoixiu ye violencia masclista, pero a Lei encara no. Amenestemos un Pacto d’Estau que guarencie de verdat a prevención d’as violencias y que atienda a la recuperación d’as victimas en qualsiquier contexto. Que faiga prevalecer l’intrés d’os y as menors debant d’os pais maltratadores, y que restrincha a custodia compartida a os casos de mutuo alcuerdo. Un Pacto d’Estau que empente una nueva lei que meta o foco en la causa común y estructural d’o machismo: as desiguals relacions de poder entre homes y mullers. O patriarcau.

Y ye que en iste sistema patriarcal qualsiquier persona que pretenda romper os mandatos de chenero u reclamar una igualdat real y no solament formal, sentirá a violencia machista como mecanismo pa privar que brenca cambee.

Manimenos l’inmovilismo institucional, as mullers son denunciando publicament de forma masiva as agresions, violacions, etc. que han suportar. Aconsigamos que a vergüenya y a culpa cambeen de bando, que recaigan en l’agresor, y no en a victima. Exichamos o dreito a la verdat, a chusticia y a reparación de todas as victimas de violencias machistas.

Por ixo, iste 25 de noviembre o feminismo zaragozano tenemos una cita en a carrera pa amostrar tot nuestro refús a las violencias masclistas: a las 18 horas, manifestación dende Plaza a Seo y a las 20 horas, concentración en Plaza Espanya.

No faltes!

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies