A violencia contra as mullers, en a forma letal en el qual la somos presenciando en os nuestros días, amás d’as innombrables violacions que se producen a diario, ye un sintoma dramatico y revelador d’a nuestra sociedat. Ista situación excede a mera desigualdad entre homes y mullers, inherent a las sociedatz patriarcals y mete de manifiesto a traza en que os homes obedeixen a o mandato de masculinidad (que ye un mandato de potencia) y meten a prueban o suyo poder por meyo de l’exercicio d’a violencia sobre o cuerpo d’as mullers. Porque l’intrés d’o violador y d’o maltratador ye l’exercicio d’o poder y a exhibición d’ixe poder frent a atros hombs, pa fer valer, d’ista forma, frent a ells como un “verdadero home”.
En conseqüencia, o contexto actual ye particularment hostil pa las mullers, pues vivimos un momento d’especial inseguridat y vulnerabilidad. Agora bien, sin un cambeo en istas relacions de poder desigual entre homes y mullers en el qual se fundamenta a nuestra sociedat, o problema no va a desapareixer.
O pasau viernes 17 de noviembre se convocó una concentración feminista frent a l’Audiencia Provincial pedindo chusticia en o proceso de Pamplona a cinco homes -autodenominados “a manada”- por a violación multiple a una muller. a movilización, convocada en distintas ciudatz d’o Estau, nos recordaba que as mullers no imos a acochar a cabeza debant d’o machismo chudicial ni mediatico, que somos fuertes, que a razón ye con nusatras, y que a sociedat debe posicionarse debant d’iste rearme machista y debant de l’aumento d’agresiones masculinas a mullers y ninas y ninos.
Recriminar a una muller que dimpués d’una violación intente levar una vida normal ye una traza de culpabilizarla y de rebaixar a responsabilidat d’os violadores. Que un detective siga a la victima d’una violación colectiva en a suya vida diaria posterior a o suceso, contrimuestra que as victimas, amás d’haber estau violadas, han d’aparentarlo. Distintos meyos de comunicación han cuestionado a versión d’a victima y puesto en dubda o suyo sufrimiento, aludindo a o desembolique d’a suya vida de forma normalizada. Ye muit grieu que istes cuestionamientos se den a ormino, tanto dende os meyos como dende a judicatura (l’anyo pasau una chueza preguntó a una denunciante de violación si heba zarrau bien as garras).
Por qué en as agresiones machistas se dubda d’as mullers agredidas? Por qué no se mete o foco en os agresores? Dengún cuestiona a las victimas d’atracos u a qui intentar rehacer a suya vida dimpués d’accidents, atentaus u guerras. Son victimas. Iste chudicio nos afecta especialment como sociedat, porque ye en chugo a respuesta que o Estau va a dar a una agresión especialment brutal. O suyo tractamiento, o suyo castigo y a reparación d’a victima nos incumbe colectivament, porque ye fundamental que podamos romper con a impunidat d’ixes agresores, y de totz os agresores en cheneral, y que no i haiga garra espacio que legitime as suyas actuacions.
As mullers padeixemos violencia institucional. O chudicio a ista “manada” se celebra en l’Audiencia Provincial de Pamplona dica o 24 de noviembre, a o no aplicar a Lei de Violencia de Chenero –que obliga a que o proceso se celebre en o chudgau mas cercano a la victima, entre atras accions de cudiau enta ista–. Ista Lei, de 2004, tiene una grieu carencia: no incluye a violencia exercida difuera de l’ambito d’a parella u familiar.
Y ye que as mullers sufrimos a violencia machista de forma cutiana: nos invisibilizan y, en conseqüencia, d’o que no se charra, no existe; o luengache no nos incluye, estando l’eixemplo mas claro de construcción androcéntrica d’a realidat; a humor sexista que legitima a desigualdad sin que sía cuestionado; a brecha salarial que se sustenta en a infravaloración d’o nuestro treballo, asalariado y de cudiaus, y forma parte d’a feminización d’a pobreza; se pretende mercantilizar a nuestra capacidat reproductiva aumentando a cosificación d’a muller; se nos acosa en o espacio publico y se nos responsabiliza que succeda…
Pero manimenos estar rodiadas de violencia, as mullers hemos estau capaces de creyar retz y de confrontar dita violencia. Porque chuntas somos mas fuertes, porque con consciencia no tenemos miedo, porque sabemos que solament acabando con o patriarcado podremos construir una sociedat igualitaria, una sociedat feminista.
Vivimos en una cultura d’a violación. Tres mullers denuncian cada día una agresión sexual. Por desgracia, isto ye solament a punta de l’iceberg d’o machismo, os casos mas grieus en una sociedat an l’acoso sexual y callejero son muit extendius, una sociedat que pretende culpabilizar a las mullers por ocupar a carrera, a nueit u as fiestas, que pretende que as agresiones se sufran en silencio y con espanto. Un sistema que pretende disciplinar a las mullers por medio d’a terror y a violencia. En istes momentos contabilizamos 90 feminicidios en Espanya en 2017, o zaguer o d’una nina de 2 anyos en Alzira.
O contexto ye o d’un Pacto d’Estau contra a Violencia de Chenero que simplament ye un bluf. Sin guarencias economicas, temporals ni lechislativas pa estar executau, sin politicas d’igualdat preventivas, sin participación d’os colectivos feministas y sin un enfoque integral feminista que supere a Lei de 2004, que considere violencias machistas a las violencias exercidas difuera de l’ambito d’a parella u ex parella. a sociedat espanyola ya sabe que a violencia exercida por un chefe, un pai, un amigo u un desconoixiu ye violencia masclista, pero a Lei encara no. Amenestemos un Pacto d’Estau que guarencie de verdat a prevención d’as violencias y que atienda a la recuperación d’as victimas en qualsiquier contexto. Que faiga prevalecer l’intrés d’os y as menors debant d’os pais maltratadores, y que restrincha a custodia compartida a os casos de mutuo alcuerdo. Un Pacto d’Estau que empente una nueva lei que meta o foco en la causa común y estructural d’o machismo: as desiguals relacions de poder entre homes y mullers. O patriarcau.
Y ye que en iste sistema patriarcal qualsiquier persona que pretenda romper os mandatos de chenero u reclamar una igualdat real y no solament formal, sentirá a violencia machista como mecanismo pa privar que brenca cambee.
Manimenos l’inmovilismo institucional, as mullers son denunciando publicament de forma masiva as agresions, violacions, etc. que han suportar. Aconsigamos que a vergüenya y a culpa cambeen de bando, que recaigan en l’agresor, y no en a victima. Exichamos o dreito a la verdat, a chusticia y a reparación de todas as victimas de violencias machistas.
Por ixo, iste 25 de noviembre o feminismo zaragozano tenemos una cita en a carrera pa amostrar tot nuestro refús a las violencias masclistas: a las 18 horas, manifestación dende Plaza a Seo y a las 20 horas, concentración en Plaza Espanya.
No faltes!